Το σύνδρομο Asperger αναφέρεται σε μια μορφή αυτισμού υψηλής λειτουργικότητας. Αν και κάποτε είχε ταξινομηθεί ως ξεχωριστή πάθηση, το Asperger δεν είναι πλέον επίσημη διάγνωση στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (DSM). Η συμπεριφορά που αποδίδεται στο Asperger περιλαμβάνεται τώρα στη διάγνωση της Διαταραχής Αυτιστικού Φάσματος.

Τα άτομα με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας/Asperger έχουν συχνά δυσκολίες με κοινωνικές καταστάσεις και μπορεί να μην είναι σε θέση να κατανοήσουν τις προοπτικές και τα συναισθήματα των άλλων. Ωστόσο, οι γλωσσικές και γνωστικές τους δεξιότητες είναι συχνά τυπικές.

Τα άτομα με την πάθηση μπορεί επίσης να κάνουν συγκεκριμένες, επαναλαμβανόμενες κινήσεις του σώματος. Συχνά έχουν προσανατολισμό στη λεπτομέρεια και ενδιαφέρον για συστηματοποίηση, κάτι που μπορεί να θεωρηθεί εμμονή. Μερικοί μπορεί να έχουν αξιοσημείωτη ευκολία σε έναν στενά εστιασμένο και συνήθως μη κοινωνικό τομέα.

Σημάδια και συμπτώματα

Όπως συμβαίνει με όλες τις διαταραχές του φάσματος του αυτισμού, τα άτομα με Asperger έχουν δυσκολίες σε κοινωνικές καταστάσεις. Για παράδειγμα, μπορεί να μην έχουν οπτική επαφή, να μην καταλαβαίνουν ένα αστείο ή να μην αναγνωρίζουν πώς να συνεχίσουν μια συνομιλία. Τα άτομα με Asperger μπορεί να δυσκολεύονται να κατανοήσουν τα μη λεκτικά σήματα ή να αποκρυπτογραφήσουν τη γλώσσα του σώματος.

Επειδή τα άτομα με Asperger μπορεί να μην έχουν την ικανότητα να κατανοήσουν την προοπτική των άλλων, συχνά δεν επιστρέφουν κοινωνικά συναισθήματα ή δεν μοιράζονται την ευτυχία ή τη στενοχώρια των άλλων. Μπορεί να αποτύχουν να αναπτύξουν φιλίες ως παιδιά και μπορεί να ξεχωρίσουν από άλλα παιδιά ως «περίεργα» ή «δύστροπα».

Τα άτομα με Asperger συχνά λειτουργούν καλύτερα σε ρουτίνα. Συχνά είναι έντονα απασχολημένοι με μια στενή περιοχή ενδιαφέροντος και περιστασιακά επιδεικνύουν απίστευτες ικανότητες σε αυτόν τον τομέα (μερικές φορές αναφέρονται ως γνώστες). Όπως εκείνοι με πλήρη αυτισμό, μπορεί να εμπλακούν σε επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές όπως το στρίψιμο των δακτύλων, το κούνημα του χεριού ή το λίκνισμα.

Το Asperger's ήταν μια ευδιάκριτη διάγνωση στην προηγούμενη έκδοση του DSM. Στο DSM-5, το οποίο δημοσιεύθηκε το 2013, το Asperger's αποτελεί μέρος της διάγνωσης της Διαταραχής του Αυτιστικού Φάσματος. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

  1. Επίμονα ελλείμματα στην κοινωνική επικοινωνία και την κοινωνική αλληλεπίδραση σε πολλαπλά πλαίσια. Παραδείγματα περιλαμβάνουν την αδυναμία να συμμετάσχετε σε συνομιλία πέρα δώθε, την έλλειψη οπτικής επαφής ή την αδυναμία διατήρησης σχέσεων με την πάροδο του χρόνου.
  2. Περιορισμένα, επαναλαμβανόμενα μοτίβα συμπεριφοράς, ενδιαφερόντων ή δραστηριοτήτων. Στα παραδείγματα περιλαμβάνονται η συνεχής επανάληψη της ίδιας κίνησης του χεριού, η αυστηρή τήρηση της ρουτίνας ή η προσήλωση σε ένα συγκεκριμένο ενδιαφέρον, όπως το σύστημα του μετρό.
  3. Για μια διάγνωση, τα συμπτώματα θα ήταν επίσης παρόντα κατά την παιδική ηλικία του ατόμου και θα οδηγούσαν σε σημαντική δυσφορία στην καθημερινή ζωή του ατόμου.

Το DSM-5 ταξινομεί τη σοβαρότητα του αυτισμού σε τρία επίπεδα.
Το επίπεδο 1 ταξινομείται ως "Απαιτείται υποστήριξη".
Το Επίπεδο 2 ταξινομείται ως "Απαιτείται ουσιαστική υποστήριξη".
Το Επίπεδο 3 ταξινομείται ως "Απαιτείται πολύ ουσιαστική υποστήριξη".
Καθώς το Asperger ήταν ιστορικά μια ήπια μορφή αυτισμού, μπορεί να χαρτογραφηθεί στο Επίπεδο 1.

Αιτίες

Οι ρίζες του συνδρόμου Asperger ή του αυτισμού δεν είναι καλά κατανοητές. Η τρέχουσα έρευνα δείχνει έναν περίπλοκο συνδυασμό βιολογικών και περιβαλλοντικών στοιχείων.

Υπάρχει μια γενετική συνιστώσα στο Asperger και τον αυτισμό, επειδή η πάθηση τείνει να εμφανίζεται διαγενεακά. Για παράδειγμα, τα μονοζυγωτικά δίδυμα είναι πολύ πιο πιθανό από τα διζυγωτικά αδέρφια, να έχουν και τα δύο αυτισμό. Πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι μπορεί να υπάρχει μια κοινή ομάδα γονιδίων των οποίων οι παραλλαγές ή οι διαγραφές καθιστούν ένα άτομο ευάλωτο στην ανάπτυξη αυτισμού με διαφορετική βαρύτητα και συμπτώματα.

Μπορεί επίσης να εμπλέκονται ανωμαλίες του εγκεφάλου, καθώς οι επιστήμονες έχουν αποκαλύψει δομικές και λειτουργικές διαφορές σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου παιδιών με Asperger. Αυτές οι διαφορές πιθανότατα προκαλούνται από την ανώμαλη μετανάστευση των εμβρυϊκών κυττάρων κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ανάπτυξης που συνεχίζει να μεταβάλλει τα κυκλώματα του εγκεφάλου που ελέγχουν τη σκέψη και τη συμπεριφορά.

Ορισμένοι περιβαλλοντικοί παράγοντες αυξάνουν επίσης τον κίνδυνο ανάπτυξης αυτισμού, όπως η μεγαλύτερη γονική ηλικία, πιθανή μόλυνση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ο μητρικός διαβήτης και το χαμηλό βάρος γέννησης.

Έχει αυξηθεί ο αυτισμός με την πάροδο του χρόνου;

Τα τελευταία 50 χρόνια, ο αριθμός των ατόμων με αυτισμό συνέχισε να αυξάνεται. Σήμερα, 1 στα 54 παιδιά είναι στο φάσμα, σύμφωνα με το CDC. Η έρευνα δείχνει ότι η γενετική και περιβαλλοντική συμβολή στον αυτισμό παρέμεινε σταθερή με την πάροδο του χρόνου. Επομένως, η αύξηση μπορεί να οφείλεται σε αυξημένη ευαισθητοποίηση και διαγνωστικές αλλαγές.

Το DSM-IV, το οποίο χρησιμοποιήθηκε πριν από το 2013, περιείχε τρεις κατηγορίες: αυτιστική διαταραχή, διαταραχή Asperger και διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή που δεν προσδιορίζεται διαφορετικά. Το DSM-5 αντικατέστησε αυτές τις κατηγορίες με μια γενική διάγνωση: τη διαταραχή του φάσματος του αυτισμού. Τέτοιες αλλαγές στα κριτήρια πιθανότατα οδήγησαν σε επιπλέον άτομα που έλαβαν διάγνωση αυτισμού. Επιπλέον, τόσο οι οικογένειες όσο και οι κλινικοί γιατροί σήμερα είναι πιθανότατα πιο ενήμεροι για τον αυτισμό και τα συμπτώματά του σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες, καθιστώντας τη διάγνωση πιο πιθανή.

Γιατί το Άσπεργκερ είναι πιο συχνό στα αγόρια παρά στα κορίτσια;

Ο αυτισμός είναι περίπου τέσσερις φορές πιο συχνός στα αγόρια από ότι στα κορίτσια, σύμφωνα με το CDC. Αλλά ο λόγος αυτής της τάσης εξακολουθεί να μην είναι απολύτως σαφής. Μια υπόθεση, που προτάθηκε από τον επιστήμονα Simon Baron-Cohen, είναι η θεωρία του ακραίου ανδρικού εγκεφάλου, η οποία δηλώνει ότι η γενική τάση των ανδρών για συστηματοποίηση και η γενικά τάση των γυναικών για ενσυναίσθηση καθιστούν τον αυτισμό μια ακραία μορφή του ανδρικού εγκεφάλου.

Αλλά η θεωρία έχει επικριθεί, καθώς άλλοι πιστεύουν ότι αυτή η βιολογική διαφορά δεν μπορεί να εξηγήσει μια τόσο μεγάλη απόκλιση και ότι η γενετική, η κοινωνική μάθηση και η διαγνωστική προκατάληψη παίζουν επίσης ρόλο.

Υπηρεσίες και Θεραπεία

Οι θεραπείες για το Asperger στοχεύουν κυρίως στη διδασκαλία κοινωνικών και επικοινωνιακών δεξιοτήτων. Η εκπαίδευση κοινωνικών δεξιοτήτων επικεντρώνεται στα απαραίτητα εργαλεία για την επιτυχή αλληλεπίδραση με άλλα παιδιά. Η λογοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να βελτιώσουν την ικανότητα συνομιλίας και να κατανοήσουν το φυσιολογικό μοτίβο του δούναι και λαβείν.

Η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία χρησιμοποιείται συχνά για να βοηθήσει τα παιδιά να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους και να περιορίσουν τα εμμονικά ενδιαφέροντα και τις επαναλαμβανόμενες ρουτίνες. Οι θεραπείες αισθητηριακής ολοκλήρωσης μπορεί να βοηθήσουν ορισμένα παιδιά, ενώ η ενασχόληση και η εργοθεραπεία μπορεί να βοηθήσουν εκείνα με κακό κινητικό συντονισμό. Οι γονείς χρειάζονται συχνά εκπαίδευση και υποστήριξη σε τεχνικές συμπεριφοράς για χρήση στο σπίτι.



ΠΗΓΗ: https://www.psychologytoday.com/intl/conditions/aspergers