Τι είναι η ΔΕΠ/Υ:
Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής/ Υπερκινητικότητα είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή η οποία παρουσιάζει τα εξής χαρακτηριστικά:
1. Απροσεξία
2. Παρορμητικότητα
3. Υπερκινητικότητα
Τα χαρακτηριστικά της ΔΕΠ/Υ:
1. Απροσεξία
Ένα "απρόσεκτο" παιδί δυσκολεύεται να ολοκληρώσει τις δραστηριότητες που έχει ξεκινήσει καθώς και να ακολουθήσει οδηγίες που του έχουν δοθεί. Δεν έχει οργάνωση και συχνά χάνει διάφορα αντικείμενα (π.χ. φυλλάδια εργασιών, βιβλία ή και παιχνίδια) τα οποία μπορεί να του χρειαστούν. Το παιδί πολλές φορές μοιάζει σα να μην ακούει. Δυσκολεύεται πολύ να συγκεντρωθεί όταν κάνει μια συγκεκριμένη δραστηριότητα, δεν δίνει προσοχή στις λεπτομέρειες και κάνει λάθη λόγω απροσεξίας. Επίσης, παρουσιάζει μεγάλη δυσκολία στην οργάνωση των δραστηριοτήτων του και διασπάται πολύ εύκολα από εξωτερικά ερεθίσματα.Λόγω των δυσκολιών του, πολλές φορές διστάζει ή και αποφεύγει να λάβει μέρος σε δραστηριότητες που απαιτούν διαρκή συγκέντρωση (π.χ. διάβασμα, επίλυση ασκήσεων, ολοκλήρωση παζλ).
2. Παρορμητικότητα
Ένα παιδί με ΔΕΠ/Υ χαρακτηρίζεται από έντονη παρορμητικότητα. Συχνά μιλάει πάρα πολύ και συνηθίζει να διακόπτει τους άλλους όταν κουβεντιάζουν. Στο σχολείο, δυσκολεύεται να περιμένει τη σειρά του σε ένα ομαδικό παιχνίδι και "πετάγεται" δίνοντας τις απαντήσεις προτού ακούσει την ερώτηση.
3. Υπερκινητικότητα
Το παιδί με ΔΕΠ/Υ δυσκολεύεται πολύ να μείνει καθιστό στη θέση του ακόμα κι όταν του ζητηθεί. Συνήθως δεν κάθεται ήσυχα αλλά συνεχώς στριφογυρνάει ή και σηκώνεται από τη θέση του χωρίς να υπάρχει λόγος. Συχνά δίνει την εντύπωση ότι βρίσκεται συνέχεια σε εγρήγορση, τρέχοντας τριγύρω ή σκαρφαλώνοντας συνεχώς.
Πολλές φορές η ΔΕΠ/Υ έχει σαν κύριο χαρακτηριστικό την αδυναμία συγκέντρωσης χωρίς την παρουσία υπερκινητικότητας. Σε αυτή την περίπτωση, το παιδί παρουσιάζεται ντροπαλό, παθητικό και απομονωμένο με προβλήματα στην οργάνωση.
Αντιμετώπιση
Τα παιδιά με ΔΕΠ/Υ αντιμετωπίζουν δυσκολίες τόσο στον συναισθηματικό, όσο και στον κοινωνικό και εκπαιδευτικό τομέα. Πολλές φορές, ένα παιδί με ΔΕΠ/Υ μπορεί να έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση, επιθετική συμπεριφορά ή και κατάθλιψη καθώς και δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις. Έντονα προβλήματα παρατηρούνται και στον τομέα της εκπαίδευσης, καθώς το παιδί μπορεί να παρουσιάσει μαθησιακές δυσκολίες, δυσκολίες μνήμης και διαταραχές λόγου και ομιλίας. Για την αποφυγή και επίλυση των παραπάνω προβλημάτων είναι απαραίτητη η παρακολούθηση του παιδιού από ειδικούς επιστήμονες (κλινικός ψυχολόγος/ παιδοψυχίατρος, ειδικός παιδαγωγός, λογοθεραπευτής, εργοθεραπευτής κ.τ.λ.), η δημιουργία ενός δομημένου μαθησιακού περιβάλλοντος καθώς και η κατάλληλη προσαρμογή του σχολικού αναλυτικού προγράμματος.